Antigone (van Sofokles) - STUDIO ANTIGONE  

Antigone is een spannend verhaal over een jonge vrouw uit een verdoemd geslacht. Haar vader Oidipous trouwde met zijn eigen moeder; zij kregen vier kinderen: Antigone, Ismene, Eteokles en Polyneikes. De tragedie draait helemaal om het feit dat Antigone een van haar dode broers, die ‘fout’ was in de oorlog, niet mag begraven van de nieuwe baas op de troon: Kreon. Dit verbod plaatst haar tegenover Kreon, de eenling tegenover de Staat. Hij dreigt haar te doden als ze zijn macht niet erkent. Een komisch werkend puntje is dat Kreon in-het-nauw tegenover Antigone’s vastberadenheid graag de vrouwenhaat-kaart uitspeelt! 

De voorstelling legt een wereld bloot van lang geleden (5e eeuw v.Chr.), maar een wereld die verrassend veel op de onze lijkt. Zeker nu we dagelijks het drama meemaken van een dictator aan onze grenzen die net zolang blijft moorden tot hij krijgt wat hij hebben wil. Ja, en ook die vrouwenhaat is er nog steeds. 

Het is bijna niet te geloven: inmiddels zijn er 2500 jaren verstreken. 

Maar er is meer opvallends. Uit het verbod om te begraven vloeien actuele thema’s voort, zoals de eenling tegenover de overheid, familiewaarden tegenover het staatsbelang, democratie tegenover tirannie. En ook prangende vragen: wat doe je om je macht te behouden? Je tegenstander vernietigen, familie of niet? Hoever ga jij als burger om je ideaal te verwezenlijken? Desnoods sterven voor je ideaal? Durf jij Greta Thunberg te zijn? 

Zoveel mogelijk willen we de oorspronkelijke tekst en de structuur met koorzangen in stand houden. 

Tegenwoordig is het gebruikelijk dat alleen het verhaaltje van de Griekse tragedie wordt verteld. Dat vinden we nou echt jammer. Juist het bekritiseren en becommentariëren van de handeling, zoals het koor doet, zet het publiek tot meedenken aan. Zo wordt elke toeschouwer zelf een deel van het Koor. Dat is toch mooi als publiek en spelers samen het verhaal vertellen? En samen zingen en dansen, waarom niet? We willen zelfs zover gaan dat we delen van de koorzangen zingen op gereconstrueerde oud-Griekse muziek - zoals die waarschijnlijk geklonken heeft in de 5e eeuw voor Christus – en deze afwisselen met songs uit onze eigen tijd. 

Antigone lijkt zo een eigentijdse, muzikale voorstelling te worden? Dat kan toch niet? 

Natuurlijk wel! Het is echt onzin om te zeggen dat een Griekse tragedie oud en stoffig is. Voor ons publiek, jong tot en met oud en zo divers als maar kan, maken we er een levendige, tragische, soms zelfs komische en opwindende, maar altijd waarachtige voorstelling van. 

Antigone zou vandaag geschreven kunnen zijn! 

Spel Marguerite de Brauw, Felix Burleson, Julien Croiset, Nikki Manuputty, Tim van den Heuvel  

Decor Herbert Janse Kostuums Dorien de Jonge Techniek/Lichtontwerp Luka Halbe  

Techniek/Geluidontwerp Armand Wouters  

Fotografie Marieke Timp; Judith Zwikker  

Koorcompositie en -repetitor Henri Overduin  

Regie Agaath Witteman  

Website Alexander Croiset